30 september 2022
Het museum huisvest sinds november 1992 rode wolven. Ik heb mijn eerste rode wolf in februari 1993 aangeraakt – de eerste van ongeveer 50 rode wolven waarmee ik heb mogen werken. Deze twee data staan in mijn geheugen gegrift. Werken bij een instelling die zich inzet voor het herstel van een van de meest bedreigde dieren op aarde was een eer.
Maar het verhaal gaat niet over mij. Het gaat over de inzet, samenwerking en vastberadenheid van zoveel mensen en instellingen die samenkomen om de koers te keren van wat onvermijdelijk een pad was naar het uitsterven van rode wolven.
De Amerikaanse Fish & Wildlife Service is de leider die instellingen, wetenschappers, overheidsinstanties, biologen en burgers samenbrengt. Ze dagen ons allemaal uit om gehoor te geven aan de oproep om samen te werken om de puzzel van het herstellen van rode wolven in het wild op te lossen.
De betrokkenheid van het museum door de jaren heen is meervoudig geweest. We hebben contact gehad met miljoenen van onze bezoekers en hebben het verhaal van de rode wolf gedeeld. Gasten, studenten en deelnemers aan het programma hebben deze schuwe en ongrijpbare soort van dichtbij gezien in ons leefgebied van de rode wolf. Door verbindingen te leggen en relaties te ontwikkelen, weet ik zeker dat we een positieve invloed hebben gehad op het voortbestaan van deze soort. Stel je voor dat je als faciliteit in North Carolina tegen gasten kunt zeggen dat een van de meest bedreigde dieren op aarde alleen hier, in onze staat, vrij rondloopt.
Het museum heeft sinds 1992 bijna 50 rode wolven een tijdelijk onderkomen gegeven. Rode wolven worden naar verschillende faciliteiten verplaatst (of vrijgelaten in het wild) om de genetisch meest diverse populatie te verzekeren. Enkele jaren hebben we het genoegen gehad om hier broeders of metgezellen te huisvesten. Andere jaren hebben we het voorrecht gehad om hier kweekkoppels te hebben. Met slechts ongeveer 25-30% van de broedparen die met succes nakomelingen produceren, is het een geschenk dat we niet als vanzelfsprekend moeten beschouwen om hier vijf nesten pups te krijgen.
1993, 2002, 2017, 2018 en 2019 waren magische jaren voor liefhebbers van het museum en rode wolven. Dit zijn jaren waarin we pasgeborenen op de planeet verwelkomden. Pups zijn wat we nodig hebben om de soort in leven te houden – en zoals we allemaal weten, zijn ze best schattig.
Voor sommigen is het moeilijk om aan deze rode wolven te denken als ze gewoon door het museum trekken. Voor mij probeer ik elke wolf te zien als een geschenk aan degenen die het geluk hebben hem te zien en te ontmoeten. We doen er alles aan om de opdracht van de Fish & Wildlife Service te ondersteunen om rode wolven te redden.
Nu je een kort overzicht hebt van onze betrokkenheid bij het herstelprogramma voor rode wolven en hoe GEWELDIG het is om hier rode wolvenpups te krijgen. Laten we het hebben over Eno (M2247) en Ellerbe (M2246), de broers van de rode wolf, die ongeveer 4,5 jaar geleden in het museum werden geboren. Van alle pups die in het Museum zijn geboren, hebben deze twee de meeste tijd in het Museum doorgebracht.
Zoals alle pups waren en zijn deze twee prachtige wezens, die de harten van veel mensen hebben veroverd en van nature velen van ons mensen hebben aangemoedigd om het beter te doen voor onze planeet en de wezens van onze planeet. Bekijk Eno en Ellerbe hierof hierof misschien hierof wat dacht je van? hier of helemaal volwassen hier. Of wat dacht je ervan om herinneringen op te halen terwijl je deze ongelooflijke video’s van hen bekijkt, hierof hier. Misschien is onze favoriete video aller tijden van Ellerbe toen hij een hap uit de camera nam; bekijken hier.
Waarom mijn spiegelbeeld? Het is tijd voor de jongens om naar hun volgende huis te gaan. Alle rode wolven in het herstelprogramma zijn tijdelijke bewoners van een dierentuin, museum, natuurcentrum of faciliteit waar ze verblijven. Sinds 20 april 2018 wist ik dat we op een gegeven moment afscheid zouden nemen. Afscheid nemen, zoals we weten, hoort bij het werk. In feite stuurden we de jongere broers en zussen – en ouders – van Eno en Ellerbe naar de Dierentuin Mill Mountain in januari 2020. Bovendien hebben twee van hun broers en zussen uit de nest 2019 verhuisd van Mill Mountain Zoo en zijn nu bij Carolina Tiger Rescue.
Het volgende huis voor Eno en Ellerbe zal in het oostelijke deel van onze staat zijn, aan de Rode Wolf Centrum. Ik weet zeker dat dit huis ook voor hen maar tijdelijk zal zijn. In de komende jaren verwacht ik dat ze verder zullen gaan en deel zullen uitmaken van toekomstige broedparen, in de hoop een nieuwe generatie pups te maken die deel zullen uitmaken van het houden van deze soort in onze staat en op onze planeet.
